Historia sportu samochodowego

GrzegorzChyla

Znalazłem jakiś czas temu bardzo ciekawy zbiór danych:
otóż na stronach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego jest bardzo duży zbiór Przeglądów Sportowych od roku 1921, obecnie zbiór kończy się w roku 1959.

Znalazłem tam informacje o Mistrzostwach Polski w Jeździe Automobilowej:

[link widoczny dla zalogowanych]
W grudniu 1927 roku ogłoszono, że taki tytuł będzie przyznawany uwzględniając wyniki osiągane w 'trzech głównych imprezach'. Jednocześnie postanowiono przyznać ten tytuł 'za zasługi' właśnie Liefeldtowi (zresztą przy sprzeciwie Krakowskiego Klubu Automobilowego, o czym można przeczytać także u Lisa).

Mistrzostwa w roku 1928 obejmowały raid międzynarodowy, wyścig tatrzański i wyścig lwowski i były to pierwsze rozegrane Mistrzostwa Polski.

1927 Henryk Liefeldt
1928 Henryk Liefeldt

1929
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

1. Jan Ripper 10
2. Szwarcsztein 12
3. Zawidowski 18
4. Liefeldt 29

1930
[link widoczny dla zalogowanych]

kolejne zawody: Łódź, Ojców, Raid, Mors. Oko, Lwów

Pierwszym Mistrzem Polski był Henryk Liefeldt, który zmarł w nocy z 13 na 14 września 1937:

[link widoczny dla zalogowanych]

czwartek, 16 września 1937 r.
śp. Henryk Liefeldt
Pierwszy automobilowy mistrz Polski
Po długotrwałej, przewlekłej chorobie zmarł w nocy z poniedziałku na wtorek pierwszy automobilowy mistrz Polski Henryk Liefeldt.

Dwie miał Liefeldt pasje serdeczne, lotnictwo i automobilizm, i niewiadomo doprawdy, która nurtowała go głębiei, które go obchodziła żywiei...

Jako student Liefeldt startuje w zawodach motocyklowych w Anglii (!912). Już w roku następnym odnosi pierwsze w swym życiu zwycięstwo,
wygrywając w Belgii Coupe de la Meusse.

W listopadzie 1918 roku przekrada się w przebraniu ordynansa z Warszawy do zaboru austriackiego celem objęcia materiału lotniczego pozostawionego
w Małopolsce przez Austriaków. Następnie współdziała przy organizacji pierwszej polskiej eskadry lotniczej i wraz z nią odbywa szereg lotów bojowych.

Po wojnie Liefeldr przerzuca się na automobilizm. Jest pionierem tego sportu i najwybitniejszym jego zawodnikiem. Startuje we wszystkich poważniejszych
imprezach i jest prawie zawsze na liście zwycięzców.

Począwszy od 1923 roku łączy swe nazwisko z Austro-Daimlerem, wygrywa dwa raidy międzynarodowe i nieskończoną ilość wyścigów.

W 1927 roku kupuje specjalną maszynę: sportowy wóz, 3 litry, 8 cylindrów. Drugiego takiego Austro-Daimlera ma słynny Hans Stuck. Na tym wozie poprawia
on kilkakrotnie polski rekord szybkości automobilowej, uzyskując wreszcie (1931 rok) na szosie wilanowskiej pod Warszawą szybkość 184,672 km. na godzinę na kilometrze z rozpędu i 127,779
na kilometrze z miejsca.

Rekordy te w momencie ustanawiania były zbliżone do zagranicznych i do dziś dnia nie zostały pobite. Sprowadzenie pięknego Daimlera zdopingowało
innych konkurentów do kupna wartościowych maszyn i zapoczątkowało polską stajnię wozów sportowych i wyścigiwych.

Do najpiękniejszych sukcesów międzynarodowych Liefeldta należy zdobycie w 1930 roku drugiego miejsca w czeskim wyścigu górskim na Zbraslav -
Jiloviste. Pokonał go tylko Stuck, a w pobitym polu znaleźli się m. inn. tacy potentaci międzynarodowego automobilizmu jak Caracciola, Arco, Hartmann i Burggaller.

Najbardziej charakterystyczną cechą tego kierowcy była niechęć do improwizacji. Jego zwycięstwa były oprawcowane przy biurku, jego raidy rozstrzygane w gabinecie, jego rekordy
obliczone przy suwaku. Cenił wyżej myśl i pracę o dorywczych chwytów. Zmysł orientacyjny, odwagę, technikę prowadzenia posiadał niejeden z jego konkurentów. Ale nikt bodaj nie rozporządzał taką "inteligencją techniczną",
takim znawstwem motoru, nikt tak nie potrafił przygotować maszyny do wysiłku, jak właśnie dwukrotny mistrz Polski!

Do wyścigów sposobił się niezwykle starannie. Przed pierwszym wyścigiem tatrzańskim (który wygrał), przeszedł całą trasę, odmierzał krokami każdy
zakręt, badał nachylenie wirażu i charakter nawierzchni.

Miałem sposobność obserwowania Liefeldta podczas raidu międzynarodowego w 1930 roku. Pozostała mi w pamięci jego drobna, zasuszona sylwetka w tenisowych pantoflach
("żeby mieć lepsze wyczucie gazu") z zatroskanym uśmiechem. Przed startem przeżywał tremę jak najmłodszy nowicjusz, ale z chwilą gdy mignęła chorągiewka
startera i zagrał motor - Liefeldt zamieniał się w posąg spokoju i opanowania.

Twardość, nieustępliwość w walce szła u niego w parze z dobrym, koleżeńskim sercem. Gotów był zawsze do dobrej rady i życzliwej pomocy, chętnie
służył bogatym doświadczeniem i serdeczną uczynnością.

Nie zrobił nikomu krzywdy. To brzmi paradoksalnie, ale to szczera prawda: wolał przegrać wyścig, niż przejechać kurę na drodze.

Ubył nam znakomity automobilista, straciliśmy dobrego sportowca, brak nam będzie - przyjaciela.
(erd.)
[/url]

adamt

Bardzo ciekawa kolekcja.

[link widoczny dla zalogowanych]

GrzegorzChyla

Ciekawy artykuł o historii Automobilowych Mistrzostw Polski:
[link widoczny dla zalogowanych]

GrzegorzChyla

"Skwara" prosił o trasę Raidu o Grand Prix Polski z 1939 roku.
Znalazłem opis trasy w książce "Moje dwa i cztery kółka" Rychtera - za miesięcznikiem Auto:

start 10 czerwca w Warszawie o 9 rano, próba rozruchu i próba szybkości płaskiej z rozbiegiem na dystansie 1 km.

potem jazda okrężna:
1 etap: Warszawa, Częstochowa, Będzin, Chrzanów, Kraków, Lwów (godzin a19, trzy albo cztery godziny przerwy), Tarnopol, Zbaraż, Łuck, Brześć do Warszawy, 1449 km. Meta - szósta rano.

Już w nocy startują do etapu drugiego, 1268 km, Warszawa, Radom, Kielce, Kraków, Równica - próba szybkości górskiej 5 km i 2 godziny odpoczynku, dalej przez Zaolzie: Cieszyn, Katowice, Herby, Wieluń i Ostrów do Poznania (dwie godziny przerwy) i dalej przez Chojnice, Wejherowo do Jastrzębiej Góry, doba przerwy nad morzem.

Nad ranem start trzeciego etapu 569 km poprzez Gdynię, Bydgoszcz, Inowrocław, Konin, Łowicz do Warszawy - przyjazd na metę o 14.

i tam: Aleja Niepodległości - próba zręczności;
po niej próba hamowania

start ostatniego etapu następnego dnia o 14: 1057 km (1079 km?): z Warszawy przez Łódź, Radom, Lublin, Kobryń, Skidel i Augustów do Warszawy - na tym etapie dwie próby terenowe: od Szosy Młocińskiej do Leszna przez piaski i laski Puszczy Kampinoskiej; i druga próba 200 km dróg gruntowych od Kobrynia przez Wołkowysk do Skidla. Na koniec jeszcze druga próba szybkości płaskiej i gruntowne oględziny samochodów.

To tyle na szybko, w książce są jeszcze szkice 2, 3 i 4 etapu i opis przebiegu który też dokłada trochę szczegółów.

GrzegorzChyla

[link widoczny dla zalogowanych]